GvA: Antwerp-aanvoerder Faris Haroun toont ons zijn “fameus” litteken: “Zet maar als titel: iedereen moet wakker blijven!”
Hij is terug – met een litteken óp en een brace óm de arm, maar hij is terug. Faris Haroun (34) kan zijn manschappen opnieuw aanvuren op het veld. Een goeie zaak voor Antwerp, met belangrijke bekerduels in het vooruitzicht. “Met alle respect: we moeten die finale zeker halen.”
“Ga eens in duel, Faris!”, hoorden we een ploegmaat op training in Algorfa roepen. Waarop Haroun: “Ik mag niet!” Als hij wat later bij ons aanschuift, geeft hij duiding. “Ik kan wel in duel gaan, hoor, maar de eerste dagen doen we nog niet te zot. (glimlacht) Het blijft wennen, met die brace.”
Voor zij die Antwerp níét op de voet volgen: Haroun liep midden december een armbreuk op in de wedstrijd tegen Eupen en miste zo de laatste drie wedstrijden van 2019. Even terug naar de bizarre fase.
“Het is op een heel domme manier gebeurd”, vertelt hij. “Ik probeerde het contact met een speler net te vermijden, maar hij botste met zijn knie tegen mijn linkerarm. Ze hebben die arm dan getapet, maar ik wist dat het meer was dan een gewone blessure, want ik zag echt iets naar boven steken. Na enkele minuten was die zone ook nog altijd verlamd en dacht ik: wat is dát hier… Toen ik verder liep, hoorde ik ineens ‘klak!’, en wist ik dat er iets goed mis was. Het deed ook pijn, maar goed, op dat moment probeer je je daarover te zetten. De trainer vroeg of ik eraf moest, maar ik zei: kom, er staan nog maar negen minuten op de klok, ik doe gewoon verder. Zo moest er niet te veel tactisch gepuzzeld worden.”
Fameus litteken
Een harde, die Haroun. Pas na de match zag hij hoe groot de schade was. “Ik ben direct na de match met de dokter (Wim Geerts, red.) naar het hospitaal gereden, waar ze een foto hebben genomen, en toen zag ik: ohjajajaja. (lacht) We dachten eerst aan een kleine breuk, maar dit was echt wauw. Gelukkig hebben ze dan een van de beste handchirurgen van België opgetrommeld, Frederik Verstreken, die me onder volledige verdoving heeft geopereerd. Ik vermeld zijn naam, omdat ik hem moet bedanken. Die mannen hebben toch zware dagen. Het was zaterdagavond, een uur of acht. Hij zat thuis, maar is toch meteen afgekomen.”
Haroun toont ons zijn “fameus” litteken – een serieuze streep. Maar alles is dus oké. “Ik ben nog niet 100 procent, soms heb ik nog een beetje pijn. Maar de fractuur is bijna gesloten. De chirurg en de medische staf gaven groen licht om met die brace te trainen, want er is nog maar vijf procent kans dat er iets gebeurt. Dus voilà. Over twee weken zal het wel in orde zijn.”
Of de aanvoerder vrijdag en zaterdag tijdens de oefenmatchen in actie komt, kan hij nog niet zeggen. Maar daar draait het niet om. Het gaat om de competitiehervatting tegen Cercle Brugge, eind volgende week. En vooral om die heenmatch van de halve finales in de beker, op 23 januari thuis tegen Kortrijk.
“Gelukkig wisten we ons te plaatsen”, zegt Haroun. “Het was jammer dat ik enkele matchen moest missen, maar op die manier had ik tenminste niet te veel spijt. Nu, iedereen denkt natuurlijk: oké, we spelen niet tegen Club Brugge of Zulte Waregem, we zitten al in de finale. Onbewust sluipt dat in de hoofden. Maar dat is net het gevaar. We gaan echt geconcentreerd moeten zijn en respect moeten hebben voor de tegenstander, want in voetbal kan het snel gaan. Zet dus maar als grote titel: iedereen moet wakker blijven! (lacht) Maar natuurlijk zou het een smet op ons seizoen zijn als we het laten afweten. Met alle respect: wij moeten die finale zeker halen.”
Hoera, Defour
Haroun keek eind december vanop de tribune aandachtig naar de wedstrijd tegen Anderlecht, dat erg georganiseerd kwam voetballen. “Ze stonden nog lager dan Eupen, wat aantoonde dat ze bang van ons waren.”
Hij zag er ook Steven Defour zijn comeback maken, met wie hij straks weer een duo moet vormen. “Pas op, De Sart heeft het ook al heel goed gedaan. Maar het is goed voor de ploeg dat Steven terug is. Zelfs aan 70 procent bracht hij tegen Anderlecht al kwaliteit bij. Ik kijk ernaar uit om weer met hem samen te spelen, dat is echt genieten. Ik ken hem al van bij Genk, hè, we hebben een hele historie. We zaten samen in een pleeggezin, samen op internaat,… En sowieso is het heel makkelijk samenspelen met iemand met zoveel voetbalinzicht en -intelligentie.”
Maar Defour kan dan wel belangrijk zijn, Haroun is dat zelf ook. Onmisbaar, vinden velen hem. “Ach, de trainer gebruikt me gewoon op mijn kwaliteiten. En ik pas goed in deze ploeg, misschien zou dat op een ander minder zijn. Ik voel me hier goed, en ik voel me fysiek ook top – ik voel me zeker niet ouder dan een jaar geleden.” (glimlacht)
Maar als het even hard gaat, dan blaast iederéén. Zelfs Haroun, zoals tijdens de pittige loopoefening gisterochtend op training. “Pittig was het zeker! (grijnst) Tja, dat lopen, niemand doet het met de grote glimlach. Elke voetballer wil vóétballen, dus op het moment zelf is dat soms echt vloeken. Maar ik besef dat het belangrijk is. Hoe groter mijn basis op vlak van uithouding, hoe langer ik in de terugronde zal meegaan. En wie weet kom ik net door die armbreuk nog frisser aan de start.”
Bron: www.gva.be
Maarten Vandevoordt kan nu beginnen aan zijn revalidatie. Die zou drie tot vier maanden duren. Dit seizoen komt de jonge doelman dus niet meer in actie. Na enkele foutjes van Gaetan Coucke nam Vandevoordt plaats tussen de palen in de bekerwedstrijd tegen Antwerp FC. Hij keepte overtuigend en bleef in de ploeg staan.
AA Gent kan tot het begin van de play-offs zeker niet rekenen op de diensten van Roman Yaremchuk. De spits trainde al enkele weken niet mee en werd nu geopereerd worden aan het hielbeen, waar een aangeboren afwijking weggevijld werd. De Oekraïener zal twee tot drie maanden out zijn en mist dus het restant van de reguliere competitie.